Zgromadzenie Barnabitów
Zgromadzenie Księży św. Pawła - Barnabitów powstało w 1530 roku. Założył je święty Antoni Maria Zaccaria – z wykształcenia lekarz, z powołania kapłan i zakonnik, który wystąpił z odważną odpowiedzią na kryzys wiary i obyczajowości w ówczesnym społeczeństwie włoskim. Wyprzedzając reformy Soboru Trydenckiego, postawił sobie za cel odnowienie życia religijnego, przywracanie żarliwości chrześcijańskiej oraz pracę nad uświęcaniem społeczeństwa. Pozostaje jedną z wielkich osobowości związanych z reformą katolicką w XVI wieku.
Pierwotnym terenem działalności apostolskiej ojców barnabitów był Mediolan, a pierwszym ośrodkiem ich działalności kościół św. Barnaby (stąd nazwa barnabici). Masowe spowiedzi, głoszenie słowa Bożego na placach, odważne dawanie świadectwa własnym ubóstwem, pokorą i ascezą – były dziełami apostolatu pełnego dynamizmu, dzięki którym przezwyciężano religijną obojętność społeczeństwa, a szczególnie brak zapału ewangelicznego ludzi Kościoła.
Antoni Maria Zaccaria został kanonizowany w roku 1897 przez papieża Leona XIII, a założone przez niego Zgromadzenia działają do dziś w wielu krajach świata, ewangelizując, wychowując, uświęcając. Rozmach misyjny zaprowadził ojców barnabitów na niemalże wszystkie kontynenty. Działają dziś w 16 krajach: Albanii, Afganistanie, Argentynie, Belgii, Brazylii, Chile, na Filipinach, w Hiszpanii, Indiach, Kanadzie, Meksyku, Polsce, Republice Demokratycznej Konga, Rwandzie, USA i we Włoszech.
Choć Antoni Maria Zaccaria żył w odległych czasach, to jego idee pod wieloma względami są nowoczesne i nadal aktualne. Jego przesłanie opiera się na wiecznie żywotnym radykalizmie Ewangelii, jest przeniknięte „wzniosłym poznaniem Jezusa Chrystusa”, ożywiane i kierowane Pawłowym „szaleństwem Krzyża”. Święty zachęca swoich uczniów słynnym zawołaniem: „Biegnijmy jak szaleni nie tylko ku Bogu, ale i ku bliźniemu”.
Toczył nieustanną walkę z „letniością” duchową i przeciętnością, nieprzerwanie wzywał do autentycznego nawrócenia. Jego głos zdaje się na nowo rozbrzmiewać w naszych czasach w nauczaniu Soboru Watykańskiego II oraz w przesłaniu Jana Pawła II na koniec Wielkiego Jubileuszu 2000 Roku, które wzywają wszystkich chrześcijan, młodych i dorosłych, do świętości.