10. rocznica utworzenia Parafii
16 października 2005 roku minęła 10. rocznica utworzenia Parafii pw. św. Antoniego Marii Zaccarii. Z tej okazji kard. Józef Glemp wystosował list do wiernych oraz duszpasterzy Parafii.
O. Kazimierz M. Lorek, zapraszając parafian na uroczyste obchody tej rocznicy, pisał:
Ten czas upłynął nam szybko. Wydaje się, że tak niedawno zaczęły się nasze regularne spotkania eucharystyczne w skromnej kaplicy. Większość z Was pamięta zapewne, ile razy przeżywaliśmy w niej Święta i uroczyste Msze Święte. I choć było ciasno i ubogo, to tam właśnie konsolidowała się nasza wspólnota parafialna. Tam poznawaliśmy się nawzajem i łączyliśmy w dążeniu do wyznaczonych sobie celów.
Te początki nie były łatwe. Świadom faktu, że przyszliście z trzech parafii, postawiłem sobie za zadanie jednoczenie Was i w pierwszych latach istnienia Parafii skoncentrowałem się na budowaniu Waszej wewnętrznej świątyni. Chciałem, żebyście stali się wspólnotą skupioną wokół Eucharystii i dzięki temu coraz bardziej uwrażliwioną na sprawy bliźnich, a jednocześnie gotową do odpowiedzialnego podejmowania razem ważnych przedsięwzięć. (...)
Przez ten okres dziesięciu lat wiele wydarzyło się w życiu naszej Parafii. Nie tylko zdołaliśmy wybudować na chwałę Bogu i dla tych, co po nas przyjdą, świątynię wyróżniającą się pięknem. Przeżyliśmy jako wspólnota swoiste rekolekcje podczas naszych pierwszych parafialnych Misji świętych we wrześniu 2003 roku oraz ich odnowienie rok później. Zorganizowaliśmy i prowadzimy „Dom Chleba” w trosce o ludzi bezdomnych i biednych w naszej Parafii. Działają u nas i rozwijają się różnorodne grupy modlitewne i zespoły parafialne. (...)
Wszystkie te inicjatywy i dokonania świadczą o czynnym angażowaniu się tej wspólnoty we wprowadzanie w życie nauki Chrystusa, w budowanie Królestwa Bożego na ziemi. Ta Parafia żyje i rozwija się. Wzrasta w wierze i miłości do ludzi. (...)
Wielkim znakiem skuteczności naszych starań i wspólnych wysiłków jest z jednej strony pogłębianie się u wielu Parafian poczucia przynależności do naszej wspólnoty i pragnienie doskonalenia jej duchowego wymiaru. Z drugiej strony radością napawa przyłączenie się do nas nowych osób, które porzucają bezdroża życiowe i decydują się na powrót do Boga, od którego przecież wszyscy wyszliśmy. Chcą zacząć nowe życie, życie zgodne z Jego wskazaniami i w duchu Jego miłości. Te nawrócenia, widoczne w przystępowaniu do sakramentów inicjacji chrześcijańskiej, są znakiem, że nasza wspólnota podąża właściwą drogą i że ma nadal nie szczędzić sił, by oddziaływać swoim przykładem i przyciągać ludzi do Boga. Tak bardzo potrzeba dziś zagubionym dobrych wzorów. Niech nikt nie czuje się odtrącony, bo dla każdego jest miejsce w Kościele, na każdego Bóg czeka.
Uroczystą Mszę św. dziękczynną z okazji 10. rocznicy odprawił bp Piotr Jarecki. Poświęcił także i otworzył nowo wybudowany dom zakonny ojców barnabitów wraz z kaplicą pw. Maryi Matki Bożej Opatrzności oraz Katolickie Niepubliczne Przedszkole Językowe „Dzieciątka Jezus”.
W wygłoszonej homilii podkreślił:
Przybyłem z radością do Waszej Parafii, ażeby włączyć się w tę wielką modlitwę dziękczynienia
i prośby w 10. rocznicę istnienia Parafii. (...) Parafii, która jako pierwsza w czasach nowożytnych powstała w szczególnym miejscu, na szczególnym szlaku, na szlaku królewskim, który łączy Katedrę św. Jana Chrzciciela z pałacem w Wilanowie.
Ujęło mnie na początku to, że od roku 1995 postawiliście na Eucharystię. Ojciec Proboszcz w sprawozdaniu napisał: „Staramy się, staraliśmy i będziemy się starać żyć Eucharystią, która jest źródłem i szczytem życia chrześcijańskiego, ponieważ człowiek, który zrozumie sens Eucharystii, otwiera się na drugiego człowieka i jego potrzeby, szczególnie na potrzeby człowieka biednego, który żyje na marginesie życia” – to mnie bardzo ujęło, takie podejście do przeżywania Kościoła. Napisał też Ojciec Proboszcz, iż łatwiej będzie zbudować materialną świątynię, kiedy zainwestujemy w rzeczywistość duchową – Kościoła serc, Kościoła umysłów. No i możemy dzisiaj Bogu dziękować za błogosławione owoce takiej drogi. Dzisiaj, w 10. rocznicę pragnę Wam także podziękować, że oprócz wzniesienia tej wspaniałej, pięknej, w dobrym stylu zaprojektowanej świątyni pracujecie nad Kościołem żywym. Pracujecie nad człowiekiem i nad ludźmi. Szczególnie jest to widoczne w Waszej pracy zorganizowanej w różnych grupach, ruchach, stowarzyszeniach, które tutaj istnieją, a nade wszystko zapamiętałem Waszą pracę prowadzoną z dziećmi i młodzieżą. (...)
W tę 10. rocznicę z serca chciałem Waszemu Pasterzowi, Ojcom i Wam wszystkim podziękować także jeszcze za Waszą działalność charytatywną - za „Dom Chleba”, za to, że nie opuszczacie ludzi, którym z różnych względów się nie powiodło, którzy przeżywają brak, tylko zorganizowaliście dla nich pomoc i w postaci żywności, i w postaci różnych darów (...). Moi Kochani, wiecie o tym, że to świadczy o autentyzmie Kościoła, ponieważ nasz Pan powiedział: Jeżeli wiesz, że ktoś jest potrzebujący, i przychodzisz do świątyni z darem, idź, wspomóż na początku twojego brata, a później przyjdź przed moje oblicze i wylewaj serce. Kościół zaangażowanie na rzecz sprawiedliwości i biedy traktował zawsze jako niezbywalną część swojej misji, a jeden z Synodów w 1975 roku nazwał to właśnie istotną konstytutywną cechą dzieła ewangelizacji. I bardzo dobrze, że to robicie. W pewnym sensie jesteście takimi prorokami i nauczycielami dla innych parafii, które są w naszym partykularnym Kościele, że trzeba tę działalność charytatywną, działalność miłości – „Dom Chleba”, rozwijać w każdej parafii. Bądźcie za to błogosławieni.